فضای داخلی یک آپارتمان تاریخی پاریس توسط پیر یووانوویچ، طراح AD100

در اواسط دهه 1920، یک طراح داخلی جوان فرانسوی به نام ژان میشل فرانک به آپارتمانی قرن هجدهم در خیابانی باریک در کرانه چپ نقل مکان کرد.او بازسازی آن را به منزله خانه های مشتریان جامعه بالا مانند ویسکونت و ویکنتس د نوآیل و نویسنده انگلیسی نانسی کانارد می دانست و به معماری اصلی احترام می گذاشت، اما از هیاهو و هیاهو برای آن در امان بود.دهه 20 خروشان بود - یک دهه افراط - اما برای فرانک، اسپارت مدرن بود.
فرانک از کارگرانش خواسته بود که رنگ پانل‌های بلوط سبک لویی شانزدهم را بردارند و چوب را رنگ پریده و ریسه‌دار باقی بگذارند.او به همراه دوست و شریک تجاری بعدی خود، سازنده مبلمان، آدولف شانوت، دکوراسیون بسیار سختی را ایجاد کرد که می توانست با یک صومعه رقابت کند.پالت اصلی سبک‌ترین رنگ‌های خنثی است، از سنگ مرمر سفید با راه راه‌های قهوه‌ای در حمام گرفته تا مبل‌های چرمی و حتی ملحفه‌هایی که فرانک روی میز ناهارخوری لویی چهاردهم انداخته است.او پارکت ورسای را خالی گذاشت، هنر و آزادی ممنوع شد.هنگامی که ژان کوکتو به آنجا رفت، خانه او چنان متروک بود که طبق گزارشات او به شوخی گفت: "جوان جذاب، حیف است که دزدیده شد."
فرانک آپارتمان را ترک کرد و در سال 1940 به بوئنوس آیرس نقل مکان کرد، اما متأسفانه در سفری به نیویورک در سال 1941، دچار افسردگی شد و خودکشی کرد.دوبلکس نمادین از آن زمان تغییر کرده و چندین بار بازسازی شده است، از جمله توسط ژاک گارسیا مینیمالیست، و بیشتر آثار فرانک پاک شده است.
اما نه همه، همانطور که طراح پاریسی پیر یووانوویچ در جریان بازسازی اخیر یک خانه فرانسوی کشف کرد.قفسه‌ها و قفسه‌های کتاب بلوط خام و سنگ مرمر صورتی کم‌رنگ لابی حفظ شدند.او گفت، برای یووانوویچ، برای ارضای تمایل مشتری برای بازگرداندن فضای خانه "به ژان میشل فرانک - چیزی مدرن تر" کافی بود.
این کار بسیار پیچیده است و نشان دهنده یک چالش بزرگ است.یووانوویچ که در طول این پروژه به کمیته محترم ژان میشل فرانک مشاوره می داد، گفت: «من باید جوهره کار فرانک را پیدا کنم و آن را زنده کنم.«جای گرفتن به عنوان شخص دیگری علاقه من نیست.در غیر این صورت، ما در زمان یخ زده بودیم.ما باید به تاریخ احترام بگذاریم، بلکه باید تکامل پیدا کنیم - اینجاست که سرگرمی است.آپارتمانی بسازید که بیش از حد آراسته یا اغراق آمیز نباشد.چیزی ساده و پیچیده.چیز".آپارتمان ژان میشل فرانک، اما در قرن بیست و یکم.
یووانوویچ با طراحی مجدد دوبلکس 2500 فوت مربعی شروع کرد.او دو سالن اصلی را همانطور که بودند ترک کرد، اما بسیاری از سالن‌های دیگر را تغییر داد.او آشپزخانه را از گوشه‌ای دور به مکانی مرکزی‌تر منتقل کرد - همانطور که در آپارتمان‌های بزرگ قدیمی پاریس اتفاق می‌افتاد، توضیح داد: «چون خانواده کارکنان داشتند» - به مکانی مرکزی‌تر، و آشپزخانه‌ای با یک بار صبحانه اضافه کرد. .سکوی جزیرهاو اظهار داشت: "حالا خیلی خوشحالم.""این واقعا یک اتاق خانوادگی است."او آشپزخانه قبلی را به حمام مهمان و اتاق پودر و اتاق غذاخوری را به اتاق مهمان تبدیل کرد.
یووانوویچ می‌گوید: «من اغلب روی خانه‌های قرن هفدهم و هجدهم کار می‌کنم، اما معتقدم که این خانه‌ها باید در زمان ما زندگی می‌کرده باشند.«این روزها آشپزخانه اهمیت بیشتری دارد.اتاق خانواده از اهمیت بیشتری برخوردار است.زنان لباس های بیشتری نسبت به قبل دارند، بنابراین به کمدهای بزرگتری نیاز دارند.ما بیشتر مادی گرا هستیم و چیزهای بیشتری جمع می کنیم.این ما را مجبور می کند که به شیوه ای متفاوت به دکوراسیون نزدیک شویم.»
در ایجاد جریان، جووانوویچ با ویژگی های طراحی غیرمعمول آپارتمان بازی کرد، مانند یک برج گرد کوچک که در آن دفتر خانه همسرش را با میز هلالی شکل قرار داد، و یک راه پله بدون پنجره به طبقه دوم، که برای آن یک نقاشی دیواری لذت بخش را سفارش داد. از پنجره ها و قالب هاو یک تراس 650 فوت مربعی - که در پاریس نادر است - که او به اتاق نشیمن و ناهارخوری متصل می‌کند و به قول خودش اجازه می‌دهد "درون و خارج" شود."